Het gaat echt niet goed met haar. Zoveel onrust en spanning. Radeloos en geen energie meer over. Hulp zoeken is lastig, maar ze ziet geen andere optie meer, dus zit ze hier toch, bij mij in de praktijk. Dapper, en goed dat ze er is. Ik ga haar helpen. Terug naar de basis, op zoek naar onderliggende angsten die ze keer op keer tegenkomt in liefdesrelaties.
Mensen kennen mij als een jonge vrouw van 26 die positief in het leven staat. Een recente gebeurtenis zorgde voor een heftige reactie in mijzelf. Mijn eigen patronen werden ineens heel duidelijk. Ze maakten mij angstig en verward. Het gevoel van mijzelf kwijt zijn, het overzicht niet meer goed kunnen behouden. Ik snapte mezelf gewoon echt niet meer. Ik heb er ook een tijdje tegenaan geschopt, die verwarring en dat rotgevoel. Ik vond het stom dat ik zo deed en bepaald gedrag vertoonde. Maar dat veranderde natuurlijk niks. Via een vriendin kwam ik met Jeanette in contact. Onze eerste ontmoeting voelde meteen heel warm. Al bij de 1e sessie vielen puzzelstukjes op hun plek en kwamen we dichtbij het echte knelpunt. Dat ze mij zo snel doorzag, gaf voor mij de doorslag om met haar aan de slag te gaan.
Het thema relaties stond in ons traject centraal. En dan met name niet helpende patronen, zoals bindings- en verlatingsangst. Ons proces bestond uit goede gesprekken, veel wandelen, visualisaties, systemisch, oefeningen en opdrachten voor het werken met bindingsangst. Zoals voor iedereen was er ook in dit geval sprake van een traject op maat. Zo kozen we tijdelijk voor dubbele sessies per week, omdat de situatie daar om vroeg. En door berichten in te spreken kon ik haar snel steun en hulp bieden, op momenten dat ze dat het hardst nodig had.
Bij het benoemen van zichtbare patronen en opdoen van nieuwe inzichten wilde alles in haar vaak wegrennen. Weg van de confrontatie, weg van de spiegel die haar weergaf wat er echt was. Maar ze hield vertrouwen, wat voor hele mooie doorbraken heeft gezorgd. Echte WTF-momenten. Niet een paar kwartjes, maar een zak vol. Inzichten die zorgen voor een lach en een traan, en soms zelfs huilend van het lachen. Het mocht er allemaal zijn.
Bijzonder was voor mij het moment dat ik voelde dat mijn energie weer stroomde. Ik had weer zin om te stappen en durfde weer vooruit. Ook onze WTF-momenten waren goud waard. Gaf ze mij een nieuw inzicht, dacht ik: ‘waarom heb ik dat nooit eerder zo bekeken.’ Haha!
Mijn traject is nu afgerond. Over een ‘opgelost probleem’ zal ik niet spreken, want mijn uitdagingen horen bij mij, alleen ben ik wel tot veel nieuwe inzichten en acceptatie gekomen. Ik ben van nature iemand die zich graag ontwikkelt en vragen stelt, dat zal ik dus blijven doen. Ik heb mijn zwakte leren omarmen en heb geleerd het te zien als een kracht. Ik leef bewuster, heb weer energie en zit vol positiviteit. Ik heb zin in de toekomst!
Ik sluit onze reis af met een wens. De wens dat ze die enthousiaste en bijzondere vrouw mag blijven die ik heb mogen leren kennen. Dat ze in vrijheid haar weg vervolgt, met een hart dat openstaat voor de liefde en een bewustzijn dat blijft luisteren naar wat haar hart haar ingeeft.