Ongecontroleerde vergaderingen in mijn hoofd
Herken jij dat ook dat het altijd perfect moet zijn, en dat je daardoor altijd meer van jezelf vraagt, jezelf achter de broek aan zit om het onderste uit de kan te halen. Om te gaan voor een goed, sorry ik bedoel een perfect eindresultaat te gaan. Ja en wanneer is het dan perfect, hoe ziet die perfecte website eruit? Wanneer ben ik de perfecte coach? De perfecte moeder? De perfecte partner en ga zo maar door. Inmiddels weet ik dat het perfecte niet bestaat en sta ik mezelf toe (hoe lastig soms ook) dat niet perfect ook goed genoeg is. Zoals ik schrijf hoe lastig ook, want zo nu en dan komt de perfectionist nog even onrust in mijn hoofd zaaien, onrust waar ik inmiddels goed mee overweg kan.
Even terug in de tijd. Voor mij is het altijd heel herkenbaar stuk in mijn leven geweest, alles moest perfect en kon altijd beter. Inmiddels weet ik dit was gewoon niet oke wat ik van mezelf vroeg, niet oké en al helemaal niet haalbaar. Het vervelende was dat het regelmatig voor ongecontroleerde vergaderingen zorgde in mijn hoofd, de perfectionist die vond dat het nog beter kon, de doorzetter die zei nog maar een tandje erbij en als het dan alsnog niet perfect was had de innerlijke criticus daar nog wel een oordeel over. Ergens was ik samen met deze delen in mij altijd bezig de controle te houden, controle over mijn werk, mijn leven en ga zo maar door. Deze drang naar controle kwam afgelopen week weer even om het hoekje kijken en waar het de perfectionist in mij toch lukt om mij aan te zetten tot niet helpend gedrag. Ik zal je vertellen wat er gebeurde.
Op dit moment ben ik bezig om in mijn bedrijf met meerdere vrouwen te gaan samenwerken. Vrouwen die werk van mij overgaan nemen waar ik niet blij van wordt, en vrouwen die samen met mij nieuwe dingen gaan ontwikkelen. Nou geloof mij daar vinden mijn perfectionist, doorzetter en innerlijke criticus wel iets van. De perfectionist die graag controle wil houden vindt het nog niet makkelijk deze controle los te laten, de doorzetter vindt dat ik het ook prima zelf kan, wat betekent dat ik maar meer en meer uren moet gaan werken, en qua investering heeft de innerlijke criticus er wel een oordeel over, die vindt het belachelijk dat ik zoveel geld uitgeef, en maakt me dan ook regelmatig onrustig als de facturen binnenkomen. Wat ik vervolgens wel weer een mooi stuk vind om met mijzelf aan te gaan want ja zoals je wel weet zie ik graag alles als een uitdaging in plaats van een belemmering.
Ik dwaal af, even terug naar de samenwerking met de vrouwen, en wat er afgelopen week gebeurde. Twee weken geleden had ik een opdracht uitbesteed aan mijn tekstschrijfster voor een stuk tekst met advertentie voor de krant. Deze kreeg ik dinsdagmiddag binnen, over de tekst was ik meer dan tevreden en de advertentie voelde niet helemaal goed, ik deed een paar kleine aanpassingen en stuurde een mail terug dat het oké was. Zelf ging ik verder met mijn (te) drukke, schema voor die dag. Waarom ik dit erbij zet is dat dit erbij mij voor zorgt dat ik dan niet helemaal goed in verbinding sta met mijzelf en dat is precies het moment dat mijn perfectionist, doorzetter en innerlijke criticus graag toeslaan. Laat dat nu ook precies zijn wat er gebeurde. Er ontstond onrust in mij, waarop de perfectionist al snel begon te schieten zie je wel je had het beter zelf kunnen doen, nu kost het geld en ben je nog niet tevreden, heel zachtjes hoorde ik wel zo nu en dan Jeanette het is oke alleen werd deze stem overschreeuwd door de doorzetter en innerlijke criticus. Allemaal gedachten die de onrust nog meer aanwakkeren en mij gedurende de avond niet meer los lieten. Het resultaat ik zat om 22.00 uur nog achter mijn PC om de advertentie aan te passen.
Waarop ik gelijk al een spiegel voorgeschoteld kreeg van mijn partner, of dit nu wel handig is iets uit handen geven en het dan alsnog zelf over gaan doen. Zo dankjewel die kwam wel binnen. Toch stuurde ik de nieuwe advertentie op en deed mijn tekstschrijver een bericht over de aanpassingen en ik ging met een gerust hart en hoofd slapen. De volgende ochtend kreeg ik ook mijn tekstschrijver een reactie en dat was weer een duidelijke spiegel, en ze heeft gelijk als ik er niet aan toe ben om het uit handen te geven is het beter om het zelf te blijven doen. En ik liet haar weten dat ik er wel aan toe ben, alleen dat ik het ongelooflijk spannend vind, al twee en een half jaar doe ik alles zelf heb ik zelf de controle en regie, en nu mag ik leren loslaten. Ja je leest het goed leren, want geloof me dit is voor mij een hele uitdaging op dit gebied. Daarom sta ik mijzelf toe dat ik mag leren door te voelen, ervaren en ontdekken mag ik vallen en weer opstaan gaat het niet over goed of fout, maar juist over het reflecteren van wat ik doe of heb gedaan, hoe ik me daarbij voel, in wat voor patronen ik terecht kom en hoe ik dat de volgende keer anders kan gaan doen.
Deze keer heb ik geleerd dat goed ook goed genoeg is (en dat was het), daarnaast mag ik ook voelen. herkennen en erkennen dat loslaten nog niet makkelijk is op dit stuk. Ik mag de regie in houden en deze niet overgeven aan de perfectionist. Want weet als jij niet meer de regie over jouw leven hebt, maar deze in handen legt van je perfectionist en doorzetter kan een burn-out om de hoek liggen.
Wil je meer lezen over een stress, spanning of een burn-out? Lees hier verder
Jeanette